Pamiętamy 

(Zdjęcie: IPN, domena publiczna)

Wystarczy flaga zawieszona w oknie. Białoczerwony kotylion wpięty do klapy marynarki. Minuta ciszy i zaduma punktualnie o 17ej, kiedy w całym kraju rozbrzmiewa wycie syren alarmowych. Albo zatrzymanie auta na te 60 sekund. Modlitwa. Odsłuchanie poruszającej płyty "Powstanie Warszawskie" zespołu Lao Che. Obejrzenie filmu. "Kanał", "Zakazane piosenki", "Miasto 44". Wizyta w muzeum Powstania Warszawskiego. Złożenie kwiatów przy pomniku. Wspomnienie dziadka powstańca, babci sanitariuszki. Znicz. Wizyta na warszawskich Powązkach. Rozmowa z dzieckiem o znaczeniu tych 63. dni walki. Selfie przy pomniku Małego Powstańca. Patetyczny wpis na Facebooku. Zaduma nad wierszami Krzysztofa Kamila Baczyńskiego czy Tadeusza Gajcego. Przeczytanie dobrej, rzetelnej książki o tamtych wydarzeniach. Refleksja.

Wystarczy niewiele, aby nie zapomnieć, na jakie poświęcenie możemy się zdobyć w obliczu wojny i okupacji. 

Wystarczy niewiele, by z szacunkiem pochylić się nad cierpieniem ludzi i okupowanego miasta. 

Wystarczy niewiele. 

Pamiętajmy 💔