Galeria Jednego Wiersza 

 Rainer Maria Rilke

"Wyspa syren"

 Gdy tym, co gościli go po długim

wędrowaniu i pytali, gdy siedział

z nimi, o niebezpieczeństwa żeglugi,

opowiadał cicho, nigdy nie wiedział,

 

jak przerazić ich, jakim słowem

nagłym zwrócić tam, by zobaczyli,

jak on, w modrym morzu przywyspowym 

tamte wyspy w złocistym pyle,

 

których widok nawet grozę przemienia,

że nie wyje jak sztorm, nie szaleje,

lecz zbliżając się wśród milczenia

nad głowami marynarzy wieje,

 

którzy wiedzą, że tam, na złotych

wyspach śpiewa coś - i pochyleni

nad wiosłami, oślepli z tęsknoty,

są jak osaczeni

 

ciszą, w której wszystkie dale toną,

a wiejącą do uszu ich,

tak jak gdyby był jej drugą stroną

śpiew, któremu nie oprze się nikt. 

(ze zbioru "Poezje", przeł. Mieczysław Jastrun, Wydawnictwo Literackie1987, s.127)