Galeria Jednego Wiersza

                                                                 - Ku pamięci, wspominając Sławka 💔

Zbigniew Mikołejko

"W koronie nocy"

I

Popielniczka już pełna niedopałków, lecz

na niebie ni jednej gwiazdy. Tak: niebo

jest nagie, nie oddycha życiem, nie rodzi

snów. Tak: niebo jest bezbrzeżne, podobnie

jak ten las czarny, co za oknem stoi (jeśli

oczywiście odsunąć zasłony). Mimo wszystko

może warto jest zamknąć oczy, może warto

utoczyć coś z siebie, jakąś otworzyć ranę.

 

II 

No dobrze: lecz nic nie boli, ledwie pustka

wokół, tak gęsta, że dym z papierosa

nie ma gdzie płynąć. Żadnej zresztą

wędrówki w tym miejscu, wszystko stoi,

trochę się może jedynie chwieje. Rzeczy

 z wolna zarasta kurz, umierają pożółkłe 

gazety rzucone na stos. Drętwieją palce,

jakbyś w mrowisko je włożył, opadają

powieki. I nie ma słów ani gestów,

którymi da się to zlepić na nowo. 

(...)

 

V

Popiele, mój popiele! Pobłogosław na drogę! 

(Magazyn "Twórczość" 2019 nr 2(879))