Galeria Jednego Wiersza

Dariusz Suska

"Wszystkie nory świata, więc i ten tu pokój"

1.

(dla nas żaden kłopot wynieść w pół godziny

całą tę graciarnię, za stówkę zrobimy),

żyli tu, sypiali czterdzieści lat z hakiem

na beżowej leżance, zjedz to ciasto z makiem

gadała mu w ucho, w radiu pierwszy program

leciał bez ustanku (weźmiemy się, dobra,

najpierw za ten kredens, a potem już pójdzie,

będzie więcej niż stówa, pięć dych jeszcze ujdzie?)

dziwne, dziś z ich trojga całkiem małych dzieci 

dwoje ma czterdziestkę (sto dziesięć obleci?)

2.

wszystkie nory świata, więc i ten tu pokój

odtwórz im ze światła, co skupiło w oku

dzierganą serwetkę na ceracie, puste

pozłacane podstawki do szklanek i tłuste

ślady po herbacie (pewnie sprzed miesięcy),

stało się, skończony wieczny brak pieniędzy,

spalono papierosy, pozdychały króle,

ciemno jeszcze było, gdy karmił je, ule

wiatr roztrzepał, a z klatek wypadły gołębie

(aniołowie cierpiący w skórach zwierząt), wszędzie

rozleciały się głosić wiadomość: nie żyje

(myśl jak Nowosielski: wierz w to, póki żyjesz)

(z tomu "Wszyscy nasi drodzy zakopani", Wyd. Czarna Lampa Warszawa-Wołowiec 2000, s.6)