Galeria jednego wiersza

Heinrich Heine

"Wiosna"

Pod białym usiadłszy drzewem,

Słyszysz z dala wiatrów wycie,

Widzisz jak nieme obłoki

Ubrały się w chmur okrycie.

I wszystko w okół zamarło:

Las, łąka jak wzrok doścignie;

W koło zima, w tobie zima,

Nawet serce twoje stygnie.

I nagle spada na ciebie

Z góry płat za płatkiem biały;

Z żalem myślisz, że się szronem

Tak gałęzie osypały.

Poznajesz, to nie szron wcale,

Aż cię przestrach zdjął radosny:

Spada na cię i okrywa

Wonne, białe kwiecie wiosny.

Błogi czarze! oto zima

Zmienia się w porę majową,

Śnieg zamienia się na kwiaty,

Twe serce kocha na nowo.